Περι Bulldog

Το bulldog είναι ίσως το πιο απαιτητικό, από την άποψη της τεχνικής κλασσικό σχέδιο(γιατί το billard από όλες τις άλλες απόψεις δεν πρόκειται να το περάσει ποτέ κανένα) για έναν κατασκευαστή..

Ανήκει στα σχέδια που είτε θα το αγαπάς φανατικά είτε δεν θα θες ούτε να το βλέπεις, ίσως γιατί βγάζει μια τραχύτητα στον σχεδιασμό του που ξεφεύγει από την συνήθη κομψότητα των υπολοίπων κλασσικών σχεδίων.

Θυμάμαι ότι στα πρώτα μου καπνιστικά βήματα δεν έδινα και πολύ σημασία στα bulldog, το μάτι μου γρήγορα όμως συνήθησε και άρχισα να μελετάω και αυτό τo λίγο άγαρμπο και αυστηρό σχέδιο.

Αρχίζοντας από εκεί που πρέπει ανακάλυψα την ομορφιά των πρώτων bulldog.

Αυτός ο υπέροχα περίεργος αλλά απόλυτα επιτυχημένος συνδιασμός του αεράτου μπολ και του αυστηρού και χοντρού επιστομίου με το συνήθες ασημένιο δαχτυλίδι με τα hallmarks χαραγμένα πραγματικά είναι εξαιρετικός.

Ψάχνοντας λοιπόν σε παλιούς καταλόγους της Peterson(τους οποιους πρεπει καποια στιγμη να ποσταρω....) βρήκα ένα απο τα πιο ωραία bulldog που έχω δει ποτέ μου.
Προσπαθώ ακόμη από τότε να αποκτήσω ένα και να το κρατήσω(πέρασε από τα χέρια μου ένα του 1916 για αναπαλαίωση).


Στα χρόνια που ακολούθησαν κυκλοφόρησαν υπέροχα σχέδια κυρίως από την Comoy's και την Dunhill, ενώ η Barling μας πρόσφερε μερικά πολύ δυσεύρετα bulldog με εκπλητικά saddle επιστόμια.
Το σπανίως στρογγυλεμένο μπολ, που με το ύψος και την μικρή σε σχέση με τα μεταγενέστερα μέγιστη διάμετρο πρόσδιδει μία πολύ διφορούμενη χάρη στο σχέδιο που κινείται μεταξύ του άγαρμπου και του αρμονικού.
Αυτό σε συνδιασμό με τα shank με αυτό το υπέροχο ενοιαίο tapering από την αρχή τους μέχρι το τέλος του επιστομίου ή στα saddle οι απόλυτες ευθείες και το απότομο κόψιμο εκεί που αρχίζει το saddle τα καθιστούν πραγματικά εξαιρετικά στα μάτια μου.

Ας δούμε όμως την παρέμβαση των Δανών σχεδιαστών σε αυτό το σχέδιο.

Το στρογγύλεμα του μπολ είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική αλλαγή, ακολουθούμενη από την αύξηση της διαμέτρου του μπολ -τόσο που τα περισσότερα θεωρούνται squat-, τις πειραγμένες αναλογίες που αρχίζουν να παραπέμπουν σε lovat ή liverpool.

Και βέβαια τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει και άλλα βήματα με τα "μάγουλα" στο μπολ, τα τραβηγμένα η πλακουτσωτά shank και τις τολμηρές επιλογές χρωματισμών ενω στην τελευταία περιπτωση του TAO βλεπουμε και chubby.

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο σχολές κάπου τρυπώνει και η ιταλική.Που αν και πατάει στην Αγγλία θα μπορούσα να διακρίνω την επιρροή των Δανών όσο χρειάζεται ώστε να φτιαχτεί κάτι καινούριο.

Οι μικρές αλλαγές σε κλίσεις, χρώματα και υλικά δίνουν στην αγγλική αυστηρότητα έναν αέρα που ξεχωρίζει από μακριά ότι είναι ιταλικός.

Εδώ βέβαια μπορούμε να συναντήσουμε πολύ συχνότερα chubbies ή nosewarmers τα οποία μάλλον είναι συμπαθητικά.

Γενικά λοιπόν η εξέλιξη ενός κλασσικού σχεδίου δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς οι μίξεις και τα πειράματα πολλές φορές γεννούν τερατουργήματα.

Βλέποντας όμως την εξέλιξη αυτού του σχεδίου που αν εξαιρέσουμε τις διαχρονικά από όλες τις σχολές κακές εκτελέσεις του, βρίσκουμε μια τεράστια γκάμα καλών, ποιοτικών, άριστα σχεδιασμένων πιπών για όλα τα γούστα.

Με πινελιές που αν και πολλές φορές είναι τόσο μικρές, τονίζουν διαφορετικά στοιχεία του bulldog, ώστε να διαφοροποιούν το αποτέλεσμα και να μας εκπλήσουν.

Νομίζω ότι οι λάτρεις του bulldog οφείλουν να έχουν τουλάχιστον μία από τις εκτελέσεις του κάθε σχολής.Διαλέξτε από ποιά θα αρχίσετε....