Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Περι Bulldog

Το bulldog είναι ίσως το πιο απαιτητικό, από την άποψη της τεχνικής κλασσικό σχέδιο(γιατί το billard από όλες τις άλλες απόψεις δεν πρόκειται να το περάσει ποτέ κανένα) για έναν κατασκευαστή..

Ανήκει στα σχέδια που είτε θα το αγαπάς φανατικά είτε δεν θα θες ούτε να το βλέπεις, ίσως γιατί βγάζει μια τραχύτητα στον σχεδιασμό του που ξεφεύγει από την συνήθη κομψότητα των υπολοίπων κλασσικών σχεδίων.

Θυμάμαι ότι στα πρώτα μου καπνιστικά βήματα δεν έδινα και πολύ σημασία στα bulldog, το μάτι μου γρήγορα όμως συνήθησε και άρχισα να μελετάω και αυτό τo λίγο άγαρμπο και αυστηρό σχέδιο.

Αρχίζοντας από εκεί που πρέπει ανακάλυψα την ομορφιά των πρώτων bulldog.

Αυτός ο υπέροχα περίεργος αλλά απόλυτα επιτυχημένος συνδιασμός του αεράτου μπολ και του αυστηρού και χοντρού επιστομίου με το συνήθες ασημένιο δαχτυλίδι με τα hallmarks χαραγμένα πραγματικά είναι εξαιρετικός.
Ψάχνοντας λοιπόν σε παλιούς καταλόγους της Peterson(τους οποιους πρεπει καποια στιγμη να ποσταρω....) βρήκα ένα απο τα πιο ωραία bulldog που έχω δει ποτέ μου.
Προσπαθώ ακόμη από τότε να αποκτήσω ένα και να το κρατήσω(πέρασε από τα χέρια μου ένα του 1916 για αναπαλαίωση).


Στα χρόνια που ακολούθησαν κυκλοφόρησαν υπέροχα σχέδια κυρίως από την Comoy's και την Dunhill, ενώ η Barling μας πρόσφερε μερικά πολύ δυσεύρετα bulldog με εκπλητικά saddle επιστόμια.
Το σπανίως στρογγυλεμένο μπολ, που με το ύψος και την μικρή σε σχέση με τα μεταγενέστερα μέγιστη διάμετρο πρόσδιδει μία πολύ διφορούμενη χάρη στο σχέδιο που κινείται μεταξύ του άγαρμπου και του αρμονικού.
Αυτό σε συνδιασμό με τα shank με αυτό το υπέροχο ενοιαίο tapering από την αρχή τους μέχρι το τέλος του επιστομίου ή στα saddle οι απόλυτες ευθείες και το απότομο κόψιμο εκεί που αρχίζει το saddle τα καθιστούν πραγματικά εξαιρετικά στα μάτια μου.







Ας δούμε όμως την παρέμβαση των Δανών σχεδιαστών σε αυτό το σχέδιο.
Το στρογγύλεμα του μπολ είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική αλλαγή, ακολουθούμενη από την αύξηση της διαμέτρου του μπολ -τόσο που τα περισσότερα θεωρούνται squat-, τις πειραγμένες αναλογίες που αρχίζουν να παραπέμπουν σε lovat ή liverpool.
Και βέβαια τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει και άλλα βήματα με τα "μάγουλα" στο μπολ, τα τραβηγμένα η πλακουτσωτά shank και τις τολμηρές επιλογές χρωματισμών ενω στην τελευταία περιπτωση του TAO βλεπουμε και chubby.





Ανάμεσα σε αυτές τις δύο σχολές κάπου τρυπώνει και η ιταλική.Που αν και πατάει στην Αγγλία θα μπορούσα να διακρίνω την επιρροή των Δανών όσο χρειάζεται ώστε να φτιαχτεί κάτι καινούριο.
Οι μικρές αλλαγές σε κλίσεις, χρώματα και υλικά δίνουν στην αγγλική αυστηρότητα έναν αέρα που ξεχωρίζει από μακριά ότι είναι ιταλικός.
Εδώ βέβαια μπορούμε να συναντήσουμε πολύ συχνότερα chubbies ή nosewarmers τα οποία μάλλον είναι συμπαθητικά.






Γενικά λοιπόν η εξέλιξη ενός κλασσικού σχεδίου δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς οι μίξεις και τα πειράματα πολλές φορές γεννούν τερατουργήματα.

Βλέποντας όμως την εξέλιξη αυτού του σχεδίου που αν εξαιρέσουμε τις διαχρονικά από όλες τις σχολές κακές εκτελέσεις του, βρίσκουμε μια τεράστια γκάμα καλών, ποιοτικών, άριστα σχεδιασμένων πιπών για όλα τα γούστα.
Με πινελιές που αν και πολλές φορές είναι τόσο μικρές, τονίζουν διαφορετικά στοιχεία του bulldog, ώστε να διαφοροποιούν το αποτέλεσμα και να μας εκπλήσουν.

Νομίζω ότι οι λάτρεις του bulldog οφείλουν να έχουν τουλάχιστον μία από τις εκτελέσεις του κάθε σχολής.Διαλέξτε από ποιά θα αρχίσετε....





Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Ενα καλο ξυλο....

...ειναι ισως το μονο που χρειαζεται μια πιπα.Ολα τα υπολοιπα ειναι θεμα του κατασκευαστη, απο το τρυπημα, μεχρι το σχημα και το φινιρισμα της.

Σε αυτον τον εναν χρονο κατασκευων μου, απο την αρχη προσπαθησα να κανω τις πιπες μου να καπνιζουν καλα.Βαζοντας συνεχως μια καινουρια παραμετρο στην εξισωση που μας δινει το αποτελεσμα εβλεπα οτι εφτανα σε σημειο ισως υπερβολικο, τοσο που η αποκλιση του χιλιοστου εμοιαζε τεραστια στα ματια μου.
Θεση φιλτρου, διαμετρος μπολ, διαμετρος αεραγωγου, σχημα slot και παει λεγοντας.
Πιστευα οτι περνοντας ενα οποιοδηποτε κομματι ρεικι, εφαρμοζοντας την "σωστη" μηχανικη θα καπνιζε καλα.
Ολα τα παραπανω μεχρι πριν λιγους μηνες, τοτε που δοκιμασα τον καπνο μεσα στην πρωτη μου estate πιπα, μια Comoys 40ετιας.
Με επιασε μια θλιψη που πραγματικα δεν μπορω να περιγραψω, και οπως ενα παιδι μενει με την απορια του "γιατι μπαμπα", εμεινα με λιγο καπνο στο στομα να αναρωτιεμαι γιατι καμια πιπα μου δεν καπνιζει ετσι, αφου ολα τα εκανα "σωστα".
Μετα απο λιγο καιρο, αγορασα καινουριο ριεκι, απο αλλον προμηθευτη, και καπως βελτιωθηκε η κατασταση.
Εν τω μεταξυ αγορασα και καινουριες estate που καπνιζαν ακομα καλυτερα με κορυφαια ολως μια Dunhill 46 Group2, με ολοκληρο θαλαμο να σχηματιζεται αναμεσα στο τελος του αεραγωγου του shank και την αρχη του αεραγωγου του επιστομιου της..!!!
Για λιγο χαλαρωσα συνηδητοποιωντας οτι το τελειο καπνισμα το κανει μια πιπα με θαλαμο και λιγο στραβο τρυπημα.
"Εαν δεν μπορω να φτιαχνω τετοιες πιπες, δεν θα φτιαχνω καθολου πιπες", το ειχα παρει αποφαση, και θα την τηρουσα, οπως το ειχα πριν 10 χρονια  οταν δεν ξανακαθησα σε σκαμπω για πιανο.
Εδωσα εμφαση στο ξυλο, δοκιμασα 2-3 προμηθευτες, προσπαθησα να βρω το περιφημο ρεικι της Κορσικης(ματαια) μεχρι που προσφατα τρυπησα ενα group2 πιπακι που τριβοντας το με το γυαλοχαρτο μυριζε αλλιωτικα, το γεμισα καπνο και τοτε καταλαβα...

Το ρεικι ειναι ολοκληρη η πιπα, το μονο που μπορει να κανει καποιος ειναι να προσπαθησει να το αναδειξει οσο καλυτερα μπορει. αρχικα σαν καπνισμα και δευτερευοντως σαν εμφανιση.


Μπορεις να παρεις μια φτηνη πιπα κατασκευασμενη απο κακο ρεικι τρυπημενη στα 3χιλ. να ανοιξεις στον αεραγωγο στα 4χιλ. και να πεις οτι κατι εκανες...την εκανες να καπνιζει μαλλον καλυτερα, σιγουρα πιο ανετα.
Μπορεις να ανοιξεις το επιστομιο, να αλλαξεις κλιση, να βαλεις φιλτρα, να βγαλεις φιλτρα, να αλλαξεις τενον...κουραστηκα...

ενα κακο ρεικι δεν θα το αλλαξεις ποτε, ακομα και αν το καπνιζεις για 40 χρονια, το μονο που θα κανεις ειναι να το παλαιωσεις...την ποιοτητα της δουλειας που εκανε ο μυλος που το επεξεργαστηκε δεν θα την αλλαξεις ποτε, δυστυχως...

Βρηκα τον προμηθευτη μου, και δεν θα τον αλλαξω ευκολα, δεν ξερω τι κανει, αλλα αυτο που κανει δινει τρομερη πρωτη υλη για να συνεχισω ελπιζοντας οτι αυτο που ενιωσα σε αυτες τις 50 τζουρες, ισως θα το νιωσει και καποιος που θα αποκτησει με τετοια πιπα.

Ησυχος πλεον μπορω να αφιερωσω τον χρονο μου σε αλλα πραγματα πανω στην κατασκευη ξεροντας οτι το ρεικι μου θα ειναι παντα εκει να περιμενει να το αναδειξω...


Αυτη τη στιγμη που γραφω καπνιζω αυτο το dublin, με 1μιση flake medallion, νιωθοντας το αρωμα του  cavedish στο μεγιστο του, την virginia να γεμιζει με γλυκα και σωμα τον καπνο στο στομα μου, περιμενοντας το  perique να με ζαλισει....

Σχεδιασμος και αγορα


Ε, καλα να παθεις....


Ο τιτλος τα λεει ολα, και εδω θα μελετησω τη σχεση τους.

Αρχιζοντας απο.....εεεεε......εμμμ...ουφ κουραστηκα.
Λοιπον αρχιζω απο το σημερα, οπου εχουμε μια τεραστια αγορα και μια τεραστια γκαμα σχεδιων.εχουμε;

Υπαρχουν καπου στους 500-600 κατασκευαστες χειροποιητης πιπας, κατασκευαζουν καπου στις 80,000-90,000 πιπες τον χρονο.
Απο την αλλη  εχουμε 3 εταιριες απολυτα βιομηχανοποιημενες την Chacom(φτιαχνει απο τις Butz-choquin μεχρι τις Sara Eltang), την Stanwell και την Peterson, κατασκευαζουν 350,000 πιπες τον χρονο....παμε παλι 350,000 πιπες τον χρονο.
Απο τις χειροποιητες πιπες πιθανον να δουμε τις 1,000-1,500, και να πιασουμε στα χερια μας τις 10;20;30;40; αντε και 50 λεω...
Αντιθετως βλεποντας και πιανοντας μια Stanwell  88 η μια Peterson 269 εχουμε πιασει και δει ολες τις Stanwell  88 η  Peterson 269.Το μονο που αλλαζει ειναι το φινιρισμα.
Το μεγαλυτερο ποσοστο της παραγωγης παγκοσμιων διοχετευεται, που αλλου;στο Αμερικα...... και για αυτο εχει αμερικανοποιηθει και η αγορα πιπας, τι εννοω;bigger is better....

Ο αμερικανος γελαδαρης της δεκαετιας του 70' και του 80' επιασε μια ωραιοτατη group3 στα χερια του και ειπε "what the fuck".Ζητησε λοιπον group6 η εταιριες τον πηρανε χαμπαρι και αρχισαν να κατασκευαζουν πιπες group4+,  και επειδη το φασον ειναι φασον και πρεπει να παραγει πολυ για να ειναι αποδοτικο η Peterson η Stanwell και η Chacom αμερικανοποιησαν την αγορα.
Και επειδη ολοι εμεις ειμαστε μεταγενεστεροι καπνιστες οταν πηγαμε στο καπνοπωλειο της γειτονιας μας βρηκαμε μονο τετοιες πιπες, και αυτες μαθαμε οτι ειναι σωστες,καλες και δεν ξερω εγω τι αλλο.
Η παραγωγη της Stanwell εφτασε 5,000/μερα η αγορα εβλεπε 500,000 group4+ πιπες τον χρονο....

Ας αφησουμε τωρα το μεγεθος, παμε στον σχεδιασμο.
Το φασον επρεπε να μπει και στα επιστομια, και ετσι απο εκει που τα επιστομια ηταν ετσι:


Εγιναν ετσι:


Απο εκει που ηταν μια ισοπαχη αρμονικη ευθεια που "σβηνει" γλυκα και ομοιομορφα πηγαινοντας προς το bit, εδινε αερα στο μπολ, μαζευε το ματι σου απο το επιστομιο και εφτιαχνε μια γραμμη που ελεγε "κοιτα το μπολ"....εγινε αυτο το χυμενο πραγμα, με ανομοιομοφιες, που δεν μπορω ουτε να περιγραψω το σχημα του, στην συγεκριμενη κιολας φαινεται απο την σκια στο κατω μερος του επιστομιο η γραμμη του, αν την πουμε γραμμη, γιατι πιο πολυ σε τρικυμια μοιαζει....

Εχουμε λοπον μια τεραστια διαφορα της κλασσικης πιπας του 40' 50' 60' 70' με αργοτερα.
Και σε αυτο δεν εχω υπολογισει καν τις υπερβολες, κατι Ardor βαρους 300γραμμαριων και κατι Askwith με 9,5 εκατοστα φαρδος....ουτε βεβαιως την παρουσια του Cadogan στην αγγλικη κατασκευη που τα επιστομια αρχισαν να χυνονται, τα bit να μπαινουν σαν μπουκια στο στομα, τα καρουμπαλα να πληθαινουν και αλλα πολλα....

Για να μην μιλησω για τα μπολ, που ξαφνικα ξεχασαμε τι παει να πει αγγλικο billard και μαθαμε μονο τα δανεζικα που πιο πολυ brandy ειναι...(θα συνεχιστει σε επομενη αναρτηση)
Τα apple εγιναν ολα bent μαζι με τα λιγα Dublin που μεινανε, τα bulldog χασανε καθε αισθητικη που ειχαν με το αερατο μπολ και το αυστηρο shank-επιστομιο....
Η για την πλειοψηφια των καινουριων Dunhill που προσπαθεις να καταλαβεις που τελειωνει το μπολ και αρχιζει το shank...

Νιωθω ομως οτι παρεξηγιεμαι, δεν τα εχω με το φασον, με την φιλοσοφια αυτων που ανελαβαν την παραγωγη τα εχω.
Εριξαν πολυ τις προυποθεσεις που πρεπει να πληρει μια πιπα για να βγει στο εμποριο χωρις ιδιεταιρο ποιοτικο ελενχο ετσι αυξησαν τις πωλησεις τους(μα 5,000/μερα πιπες!!!) προμηθευοντας την αγορα με πιπες κακοσχεδιασμενες με semi-dry ρεικι που σε συνδιασμο με την παρακμη των αγγλικων εργοστασιων και την μη δυνατητα(;) τους να ακολουθησουν την αμερικανικη αγορα, καταφεραν να κερδισουν το 70% των πωλησεων παγκοσμιως.
Κατι που με εκανε να αναρωτιεμαι ποιος ποιοτικος ελενχος ξεχωρισε μια Peterson απο μια Shamrock και πως βγαιναν τα "δευτερα" σε αυτου του ειδους την παραγωγη.

Ο μηδενικος ποιοτικος ελενχος οδηγησε τα πραγματα εδω, διοτι και στο παρακατω βιντεο φασον πιπες φτιαχνονται αλλα δειτε το τελικο αποτελεσμα:

Και αυτα για τα κλασσικα σχηματα, γιατι στις freehand εγινε πανηγυρι...πραγματικα για  αυτη η τελευταια σειρα των freehand Stanwell νομιζεις οτι καποιος επιασε ενα plateaux, το τρυπησε αρχισε να το τρωει προσπαθωστας να του βγαλει οτι σημαδια ειχε και οταν ειδε οτι δεν τον επερνε αλλο εριξε δαγκωνιες με το γυαλοχαρτο για να φαει και τα τελευταια....ωραια πιπα!!!!!:

πιο freehand δεν γινεται.....

Σε ολη αυτην την κατασταση εσκασαν και οι αμερικανοι κατασκευαστες, που πραγματικα νομιζει κανεις οτι ειναι μαθητευομενοι Δανοι....
Που πας ρε μεγαλε ετσι; χωρις καμια επαφη με το αθλημα...ακολουθει προχθεσινη δηλωση διασημου αμερικανου κατασκευαστη: "My first pipe was a blowfish. It was perfect.
My second, a Bo horn and the symmetry and execution was perfect.
A calabash with boxwood was the third and museum quality."
Τι λες ρε φιλε; ο Δανος που περασε τοσα χρονια σε ενα εργαστηριο προσπαθωντας τι ειναι; βλακας;
Η διαφορα ενος αμερικανικου blowfish η tomato με ενα Δανεζικο ειναι τεραστια, γιατι πραγματικα, το πρωτο δεν εχει καμια αξιωση απο πισω του, αναλογιων, φινιρισματος,αερατων γραμμων, τιποτα.Απλα μια κακη αντιγραφη....Για αυτο ενα blowfish απο την Ivarsson ειναι απειρως καλυτερο απο οποιοδηποτε αμερικανικο η ενα freehand dulbin του Former
Και συνεχιζει ο τυπος:"Then, I spent two years trying to make a proper billiard." 
Ε, καλα να παθεις...


Και εσυ που με διαβαζεις καλα να παθεις, γιατι ειμαι σιγουρος οτι εβαλες ηδη τις πιπες σου στο φως και ειδες οτι η πιπα των 15ευρω δεν εχει τιποτα διαφορετικο απο αυτη με το S και την κορωνα των 90.
Και ακομα χειροτερα απο καποιες των 150 και 200 ευρω...

Οι καπνιστες μαλλον δεν διαβαζουν απο την δευτερη γραμμη και μετα.
Οι συλλεκτες μαλλον κουραστηκατε...
Δειτε τις πιπες σας, εκτιμηστε τις γραμμες τους, πραγματικα θα εκπλαγειτε, θετικα η αρνητικα, οπως και αν ειναι δεν πειραζει.Την επομενη φορα θα ξερετε.Και οταν καποιος θα ζητησει 300 ευρω για αυτη:
πες του να της βαλει ενα επιστομιο των 300 ευρω η να την βαλει αλλου....




Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Καλη αρχη

Ειμαι ερασιτεχνης κατασκευαστης, ερασιτεχνης γιατι δεν ζω απο αυτο...

Σκοπος του ιστιολογιου ειναι να καταθεσω τις σκεψεις μου για τις καπνοσυριγγες, απο το καπνισμα τους μεχρι την μηχανικη και τον σχεδιασμο τους, αλλοτε σοβαρα, αλλοτε με καποια δοση χιουμορ(γιατι δεν εχω και πολυ).
Ολα τα παραπανω ως καπνιστης με κατασκευαστικες γνωσεις, και οσο λιγοτερο μπορω ως κατασκευαστης, μπερδευτηκατε;και εγω...
Σε μερικους αυτα που θα γραφονται ισως να φανουν κινεζικα, δεν πειραζει, καλη δυναμη....!!!

Οι συλλεκτες πιπας, που στην Ελλαδα δεν ειμαστε και πολλοι, ελπιζω οτι θα με καταλαβαινουν.

Καπνιστες
Συλλεκτες
Κατασκευαστες

Περασα απο ολες τις κατηγοριες, μεχρι να καταληξω στην τελευταια.... οταν αρχιζα το καπνισμα πιπας 2 χρονια πριν, θα μου ακουγοταν αστειο οτι θα τις κατασκευαζα κιολας, γιατι αυτο ειμαι μαστροχαλαστης.

Αρπαζω ενα κοματι ρεικι που βλεπεις ενα billard και το κανω dublin, παει το χαλασα....
Απο την αλλη πιανω ενα τουβλο των 200γρ. και το κανω ενα κομψοτεχνημα, ειμαι μαστορας....

Η σχετικοτητα λοιπον σε κατι που θεωρω τεχνη, ως συλεκτης και κατασκευαστης, και υπαγεται στους αγραφους  νομους της, μπορει να κανει την ιδια πιπα αριστουργημα η τερατουργημα.
Για τον καπνιστη ολες οι πιπες ειναι το ιδιο, το μονο κριτηριο ειναι αν καθονται καλα στο ματι και στο χερι.

Αυτα για αρχη....


Υ.Γ.
Απαγορευονται τα greeklish, αποδεκτες θεωρουνται μονο ατοφιες γλωσσες.
Οτι το τελευταιο χρονο ειμαι σαν τον κυριο διπλα το ειπαμε;
Οτι θα κανω διαγωνισμους με δωρακια το ειπαμε;
Καλη αρχη, το ειπαμε;