Σχεδιασμος και αγορα

Ε, καλα να παθεις....

Ο τιτλος τα λεει ολα, και εδω θα μελετησω τη σχεση τους.

Αρχιζοντας απο.....εεεεε......εμμμ...ουφ κουραστηκα.

Λοιπον αρχιζω απο το σημερα, οπου εχουμε μια τεραστια αγορα και μια τεραστια γκαμα σχεδιων.εχουμε;

Υπαρχουν καπου στους 500-600 κατασκευαστες χειροποιητης πιπας, κατασκευαζουν καπου στις 80,000-90,000 πιπες τον χρονο.

Απο την αλλη  εχουμε 3 εταιριες απολυτα βιομηχανοποιημενες την Chacom(φτιαχνει απο τις Butz-choquin μεχρι τις Sara Eltang), την Stanwell και την Peterson, κατασκευαζουν 350,000 πιπες τον χρονο....παμε παλι 350,000 πιπες τον χρονο.

Απο τις χειροποιητες πιπες πιθανον να δουμε τις 1,000-1,500, και να πιασουμε στα χερια μας τις 10;20;30;40; αντε και 50 λεω...

Αντιθετως βλεποντας και πιανοντας μια Stanwell  88 η μια Peterson 269 εχουμε πιασει και δει ολες τις Stanwell  88 η  Peterson 269.Το μονο που αλλαζει ειναι το φινιρισμα.

Το μεγαλυτερο ποσοστο της παραγωγης παγκοσμιων διοχετευεται, που αλλου;στο Αμερικα...... και για αυτο εχει αμερικανοποιηθει και η αγορα πιπας, τι εννοω;bigger is better....

Ο αμερικανος γελαδαρης της δεκαετιας του 70' και του 80' επιασε μια ωραιοτατη group3 στα χερια του και ειπε "what the fuck".Ζητησε λοιπον group6 η εταιριες τον πηρανε χαμπαρι και αρχισαν να κατασκευαζουν πιπες group4+,  και επειδη το φασον ειναι φασον και πρεπει να παραγει πολυ για να ειναι αποδοτικο η Peterson η Stanwell και η Chacom αμερικανοποιησαν την αγορα.

Και επειδη ολοι εμεις ειμαστε μεταγενεστεροι καπνιστες οταν πηγαμε στο καπνοπωλειο της γειτονιας μας βρηκαμε μονο τετοιες πιπες, και αυτες μαθαμε οτι ειναι σωστες,καλες και δεν ξερω εγω τι αλλο.

Η παραγωγη της Stanwell εφτασε 5,000/μερα η αγορα εβλεπε 500,000 group4+ πιπες τον χρονο....

Ας αφησουμε τωρα το μεγεθος, παμε στον σχεδιασμο.

Το φασον επρεπε να μπει και στα επιστομια, και ετσι απο εκει που τα επιστομια ηταν ετσι:

Εγιναν ετσι:

Απο εκει που ηταν μια ισοπαχη αρμονικη ευθεια που "σβηνει" γλυκα και ομοιομορφα πηγαινοντας προς το bit, εδινε αερα στο μπολ, μαζευε το ματι σου απο το επιστομιο και εφτιαχνε μια γραμμη που ελεγε "κοιτα το μπολ"....εγινε αυτο το χυμενο πραγμα, με ανομοιομοφιες, που δεν μπορω ουτε να περιγραψω το σχημα του, στην συγεκριμενη κιολας φαινεται απο την σκια στο κατω μερος του επιστομιο η γραμμη του, αν την πουμε γραμμη, γιατι πιο πολυ σε τρικυμια μοιαζει....

Εχουμε λοπον μια τεραστια διαφορα της κλασσικης πιπας του 40' 50' 60' 70' με αργοτερα.

Και σε αυτο δεν εχω υπολογισει καν τις υπερβολες, κατι Ardor βαρους 300γραμμαριων και κατι Askwith με 9,5 εκατοστα φαρδος....ουτε βεβαιως την παρουσια του Cadogan στην αγγλικη κατασκευη που τα επιστομια αρχισαν να χυνονται, τα bit να μπαινουν σαν μπουκια στο στομα, τα καρουμπαλα να πληθαινουν και αλλα πολλα....

Για να μην μιλησω για τα μπολ, που ξαφνικα ξεχασαμε τι παει να πει αγγλικο billard και μαθαμε μονο τα δανεζικα που πιο πολυ brandy ειναι...(θα συνεχιστει σε επομενη αναρτηση)

Τα apple εγιναν ολα bent μαζι με τα λιγα Dublin που μεινανε, τα bulldog χασανε καθε αισθητικη που ειχαν με το αερατο μπολ και το αυστηρο shank-επιστομιο....

Η για την πλειοψηφια των καινουριων Dunhill που προσπαθεις να καταλαβεις που τελειωνει το μπολ και αρχιζει το shank...

Νιωθω ομως οτι παρεξηγιεμαι, δεν τα εχω με το φασον, με την φιλοσοφια αυτων που ανελαβαν την παραγωγη τα εχω.

Εριξαν πολυ τις προυποθεσεις που πρεπει να πληρει μια πιπα για να βγει στο εμποριο χωρις ιδιεταιρο ποιοτικο ελενχο ετσι αυξησαν τις πωλησεις τους(μα 5,000/μερα πιπες!!!) προμηθευοντας την αγορα με πιπες κακοσχεδιασμενες με semi-dry ρεικι που σε συνδιασμο με την παρακμη των αγγλικων εργοστασιων και την μη δυνατητα(;) τους να ακολουθησουν την αμερικανικη αγορα, καταφεραν να κερδισουν το 70% των πωλησεων παγκοσμιως.

Κατι που με εκανε να αναρωτιεμαι ποιος ποιοτικος ελενχος ξεχωρισε μια Peterson απο μια Shamrock και πως βγαιναν τα "δευτερα" σε αυτου του ειδους την παραγωγη.

Ο μηδενικος ποιοτικος ελενχος οδηγησε τα πραγματα εδω, διοτι και στο παρακατω βιντεο φασον πιπες φτιαχνονται αλλα δειτε το τελικο αποτελεσμα:

http://www.britishpathe.com/record.php?id=48227

Και αυτα για τα κλασσικα σχηματα, γιατι στις freehand εγινε πανηγυρι...πραγματικα για  αυτη η τελευταια σειρα των freehand Stanwell νομιζεις οτι καποιος επιασε ενα plateaux, το τρυπησε αρχισε να το τρωει προσπαθωστας να του βγαλει οτι σημαδια ειχε και οταν ειδε οτι δεν τον επερνε αλλο εριξε δαγκωνιες με το γυαλοχαρτο για να φαει και τα τελευταια....ωραια πιπα!!!!!:

πιο freehand δεν γινεται.....

Σε ολη αυτην την κατασταση εσκασαν και οι αμερικανοι κατασκευαστες, που πραγματικα νομιζει κανεις οτι ειναι μαθητευομενοι Δανοι....

Που πας ρε μεγαλε ετσι; χωρις καμια επαφη με το αθλημα...ακολουθει προχθεσινη δηλωση διασημου αμερικανου κατασκευαστη: "My first pipe was a blowfish. It was perfect.

My second, a Bo horn and the symmetry and execution was perfect.
A calabash with boxwood was the third and museum quality."

Τι λες ρε φιλε; ο Δανος που περασε τοσα χρονια σε ενα εργαστηριο προσπαθωντας τι ειναι; βλακας;

Η διαφορα ενος αμερικανικου blowfish η tomato με ενα Δανεζικο ειναι τεραστια, γιατι πραγματικα, το πρωτο δεν εχει καμια αξιωση απο πισω του, αναλογιων, φινιρισματος,αερατων γραμμων, τιποτα.Απλα μια κακη αντιγραφη....Για αυτο ενα blowfish απο την Ivarsson ειναι απειρως καλυτερο απο οποιοδηποτε αμερικανικο η ενα freehand dulbin του Former

Και συνεχιζει ο τυπος:"Then, I spent two years trying to make a proper billiard." 

Ε, καλα να παθεις...

Και εσυ που με διαβαζεις καλα να παθεις, γιατι ειμαι σιγουρος οτι εβαλες ηδη τις πιπες σου στο φως και ειδες οτι η πιπα των 15ευρω δεν εχει τιποτα διαφορετικο απο αυτη με το S και την κορωνα των 90.

Και ακομα χειροτερα απο καποιες των 150 και 200 ευρω...

Οι καπνιστες μαλλον δεν διαβαζουν απο την δευτερη γραμμη και μετα.

Οι συλλεκτες μαλλον κουραστηκατε...

Δειτε τις πιπες σας, εκτιμηστε τις γραμμες τους, πραγματικα θα εκπλαγειτε, θετικα η αρνητικα, οπως και αν ειναι δεν πειραζει.Την επομενη φορα θα ξερετε.Και οταν καποιος θα ζητησει 300 ευρω για αυτη:

πες του να της βαλει ενα επιστομιο των 300 ευρω η να την βαλει αλλου....