Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Ενα καλο ξυλο....

...ειναι ισως το μονο που χρειαζεται μια πιπα.Ολα τα υπολοιπα ειναι θεμα του κατασκευαστη, απο το τρυπημα, μεχρι το σχημα και το φινιρισμα της.

Σε αυτον τον εναν χρονο κατασκευων μου, απο την αρχη προσπαθησα να κανω τις πιπες μου να καπνιζουν καλα.Βαζοντας συνεχως μια καινουρια παραμετρο στην εξισωση που μας δινει το αποτελεσμα εβλεπα οτι εφτανα σε σημειο ισως υπερβολικο, τοσο που η αποκλιση του χιλιοστου εμοιαζε τεραστια στα ματια μου.
Θεση φιλτρου, διαμετρος μπολ, διαμετρος αεραγωγου, σχημα slot και παει λεγοντας.
Πιστευα οτι περνοντας ενα οποιοδηποτε κομματι ρεικι, εφαρμοζοντας την "σωστη" μηχανικη θα καπνιζε καλα.
Ολα τα παραπανω μεχρι πριν λιγους μηνες, τοτε που δοκιμασα τον καπνο μεσα στην πρωτη μου estate πιπα, μια Comoys 40ετιας.
Με επιασε μια θλιψη που πραγματικα δεν μπορω να περιγραψω, και οπως ενα παιδι μενει με την απορια του "γιατι μπαμπα", εμεινα με λιγο καπνο στο στομα να αναρωτιεμαι γιατι καμια πιπα μου δεν καπνιζει ετσι, αφου ολα τα εκανα "σωστα".
Μετα απο λιγο καιρο, αγορασα καινουριο ριεκι, απο αλλον προμηθευτη, και καπως βελτιωθηκε η κατασταση.
Εν τω μεταξυ αγορασα και καινουριες estate που καπνιζαν ακομα καλυτερα με κορυφαια ολως μια Dunhill 46 Group2, με ολοκληρο θαλαμο να σχηματιζεται αναμεσα στο τελος του αεραγωγου του shank και την αρχη του αεραγωγου του επιστομιου της..!!!
Για λιγο χαλαρωσα συνηδητοποιωντας οτι το τελειο καπνισμα το κανει μια πιπα με θαλαμο και λιγο στραβο τρυπημα.
"Εαν δεν μπορω να φτιαχνω τετοιες πιπες, δεν θα φτιαχνω καθολου πιπες", το ειχα παρει αποφαση, και θα την τηρουσα, οπως το ειχα πριν 10 χρονια  οταν δεν ξανακαθησα σε σκαμπω για πιανο.
Εδωσα εμφαση στο ξυλο, δοκιμασα 2-3 προμηθευτες, προσπαθησα να βρω το περιφημο ρεικι της Κορσικης(ματαια) μεχρι που προσφατα τρυπησα ενα group2 πιπακι που τριβοντας το με το γυαλοχαρτο μυριζε αλλιωτικα, το γεμισα καπνο και τοτε καταλαβα...

Το ρεικι ειναι ολοκληρη η πιπα, το μονο που μπορει να κανει καποιος ειναι να προσπαθησει να το αναδειξει οσο καλυτερα μπορει. αρχικα σαν καπνισμα και δευτερευοντως σαν εμφανιση.


Μπορεις να παρεις μια φτηνη πιπα κατασκευασμενη απο κακο ρεικι τρυπημενη στα 3χιλ. να ανοιξεις στον αεραγωγο στα 4χιλ. και να πεις οτι κατι εκανες...την εκανες να καπνιζει μαλλον καλυτερα, σιγουρα πιο ανετα.
Μπορεις να ανοιξεις το επιστομιο, να αλλαξεις κλιση, να βαλεις φιλτρα, να βγαλεις φιλτρα, να αλλαξεις τενον...κουραστηκα...

ενα κακο ρεικι δεν θα το αλλαξεις ποτε, ακομα και αν το καπνιζεις για 40 χρονια, το μονο που θα κανεις ειναι να το παλαιωσεις...την ποιοτητα της δουλειας που εκανε ο μυλος που το επεξεργαστηκε δεν θα την αλλαξεις ποτε, δυστυχως...

Βρηκα τον προμηθευτη μου, και δεν θα τον αλλαξω ευκολα, δεν ξερω τι κανει, αλλα αυτο που κανει δινει τρομερη πρωτη υλη για να συνεχισω ελπιζοντας οτι αυτο που ενιωσα σε αυτες τις 50 τζουρες, ισως θα το νιωσει και καποιος που θα αποκτησει με τετοια πιπα.

Ησυχος πλεον μπορω να αφιερωσω τον χρονο μου σε αλλα πραγματα πανω στην κατασκευη ξεροντας οτι το ρεικι μου θα ειναι παντα εκει να περιμενει να το αναδειξω...


Αυτη τη στιγμη που γραφω καπνιζω αυτο το dublin, με 1μιση flake medallion, νιωθοντας το αρωμα του  cavedish στο μεγιστο του, την virginia να γεμιζει με γλυκα και σωμα τον καπνο στο στομα μου, περιμενοντας το  perique να με ζαλισει....

1 σχόλιο: